Baza wiedzy

Baza wiedzy o projektowaniu otoczenia pacjenta. Wiedzy opartej na dowodach naukowych a nie na chwytach marketingowych. Na tej wiedzy opieramy naszą ofertę. Wykazujemy, że nie ma przypadkowości w tym co robimy. Każdy element naszej oferty jest kompilacją wiedzy i doświadczenia. Dlatego nie boimy się poddać naszych wyrobów trudnym testom. Także takim jak mycie szafki myjką wysokociśnieniową.

Meble medyczne logistyczne – wymiary

W zakładce Meble medyczne logistyczne – wymiary przedstawiamy zależności między wymiarami mebli medycznych. Wskazujemy, że nie ma przypadkowości. Zwiększenie pojemności na tej samej przestrzeni.

Meble medyczne – jakie powinny być?

W zakładce Meble medyczne – jakie powinny być? prezentujemy metodę EBD. Pozwalającą stworzyć środowisko odpowiednie dla pacjenta i wszystkich użytkowników.

Wózek anestezjologiczny

Meble medyczne – stosowane materiały

W zakładce Meble medyczne – stosowane materiały pokazujemy jak oddziałuje środowisko szpitala w zakresie mycia i dezynfekcji na stosowane rozwiązania i popularne materiały do produkcji mebli.  Wyniki badań zniszczeniowych. Poddaliśmy materiały często spotykane w otoczeniu pacjenta badaniom na próby mycia i dezynfekcji. Z Rozporządzenia Ministra Zdrowia (z.U.12.739 → z dnia 29 czerwca 2012 r.) „§ 27. 1. Meble w pomieszczeniach podmiotu wykonującego działalność leczniczą umożliwiają ich mycie oraz dezynfekcję.”

Powierzchnia oklejona laminatem HPL, nie naruszona. Wyraźne rozwarstwienie płyty, obrzeże nie pokrywa wąskiej płaszczyzny, zmiana wymiarów. Widoczne wykwity między powierzchnią i obrzeżem.

Meble medyczne – utrzymanie czystości 

W zakładce Meble medyczne – utrzymanie czystości  spłycany problem utrzymania czystości mebli. Zjawisko znane od ponad 100 lat i cały czas nam doskwierające. Kluczowym problemem poza odpornością materiałów jest takie projektowanie mebli aby można je łatwo czyścić. Oczywiście w rozumieniu maksymalnej eliminacji kultury mikrobiologicznej żyjącej na powierzchni mebli.


Co to jest UNIT DOSE? ⇐ kliknij

narosło tak wiele nieporozumień co to jest dawka jednostkowa. Porządkujemy informacje o systemach dawek jednostkowych.

W następnych wpisach w niedalekiej przyszłości o: szafach medycznych z kontrolą dostępu, o wózkach medycznych i ich dokowaniu, szafach wydawczych i robotyce aptecznej, różnice między rozwiązaniami, logistyce szpitalnej i meblach logistycznych, jak planować rozłożenie medykamentów w szafach i na półkach i wiele innych.
Czekamy na pytania i propozycje tematów. Pytajcie a w miarę możliwości odpowiemy.

Meble medyczne i logistyczne

  • Meble medyczne logistyczne - wymiary

    MEBLE MEDYCZNE -Trochę o wymiarach mebli medycznych.
    Podstawową przesłanką jest pytanie: co się znajduje w szufladach i na półkach mebli medycznych?
    Pytanie jest istotne z punktu widzenia rozwiązań logistycznych możliwych do zastosowania w szpitalu. Odpowiedź musi być priorytetem z punktu widzenia rosnącej roli dystrybucji wewnątrz szpitalnej i gospodarki lekowej. Zarówno przechowywanie leków (także jednorazówki) w opakowaniach fabrycznych jak i w dawkach na pacjenta jest optymalizowane pod kątem standardów wymiarowych ISO. Oznacza to, że wymiary wewnętrzne są istotniejsze od wymiarów zewnętrznych mebli. Oczywiście w ramach powierzchni, jaka jest do dyspozycji. Podejście takie odbiega od dotychczasowego sposobu postępowania. Dzisiaj dominuje w dalszym ciągu podejście oparte na wymiarach zewnętrznych mebli medycznych. Jest to zasadniczo błędne rozumowanie. Wynikające z zasad wizualnego komponowania przestrzeni. Nieuwzględniające funkcji i roli każdego elementu składowego (mebla, wózka, szafy) większej całości. Czyli nie projektujemy przestrzeni tylko definiujemy     wszystkie działania występujące na określonym obszarze. Przy tym najważniejsze są zasoby niezbędne w realizacji tych zdefiniowanych działań. Najważniejsze jest „sensownie” zagospodarowywać wnętrze szafy. W rozwiązaniach Systemów Logistyki Szpitalnej stosuje się tak zwany wymiar „kosza” ISO – 400 x 600 mm. Wtedy wnętrze szafy (wózka) ma odpowiednio wymiary powiększone o niezbędne okucia. Potem dobiera się standard wykonania mebli (materiały) umożliwiający używanie ich w odpowiedniej strefie czystości (Plan Higieny). Jest to najogólniej mówiąc niezbędne przy dekontaminacji. Jeśli klient (szpital lub inna jednostka) akceptuje niższy standard przynależny do niższej strefy czystości, niż wynika to z przeprowadzonej analizy ryzyka, to stosujemy materiały spełniające wymagania danej strefy. Na przykład w pokojach biurowych szpitala płytę wiórową o grubości 18 lub 19 mm (w zależności od rynku). Jeśli natomiast mamy do czynienia z dezynfekcją a nawet sterylizacją to użyte materiały powinny to umożliwiać. W wielu krajach stosuje się w takim przypadku albo płytę kompaktową HPL albo wodoodporną płytę wiórową (gęstą lub MDF) lub inny nienasiąkliwy i wodoodporny materiał. Dopiero wtedy otrzymujemy wymiary zewnętrzne mebla. Dlaczego właśnie tak? Odpowiedź jest prosta. Wszyscy producenci starają się optymalizować opakowania do wymogów logistycznych, wynikających z normy ISO. Takie rozwiązanie pozwala na zmniejszenie zapasów, uproszczenie zamawiania i transportu a co za tym idzie duże oszczędności. Wprowadza też „porządek” w dostępnych zasobach. Wreszcie skraca czasy uzupełniania niezbędnych zapasów. Dlatego warto myśleć kategoriami najbliższej przyszłości, bo czy to się komuś podoba czy nie, nie ma odwrotu od podejścia procesowego i zarządzania dostępnymi zasobami. O pułapkach w meblach medycznych następnym razem.

     

  • Meble medyczne - jakie powinny być?

    MEBLE MEDYCZNE – co to takiego?
    Meble medyczne, nośna nazwa, ale co się za nią kryje? Jakie są cechy mebli medycznych i jakie kryją pułapki? Jaki mają wpływ na bezpieczeństwo pacjentów i personelu? Jaką rolę odgrywają w zapobieganiu i rozpowszechnianiu infekcji? Te i wiele innych jeszcze pytań wskazują jak bardzo skomplikowaną organizacją jest środowisko szpitalne. Do rozważań przyjęto założenie, że zachodzące w szpitalu zjawiska są podporządkowane pacjentowi i na nim skoncentrowane. Procedury diagnostyczne i lecznicze determinują rozwiązania projektowe. Sam fakt, że w Polsce nie ma zdefiniowanych standardów dotyczących mebli medycznych jest znamienny. W latach 60 ubiegłego wieku w USA powstała koncepcja Evidence Based Design (Projektowanie oparte na dowodach/badaniach naukowych).

    Projektowanie na podstawie EBD, pozwala stworzyć środowisko odpowiednie nie tylko dla pacjenta, ale też dla wszystkich użytkowników, wywiera także wpływ na personel, poziom stresu środowiskowego, długość pobytu pacjenta w szpitalu i pozwala zredukować koszty funkcjonowania jednostki leczniczej. W Polsce właściwie jest to nieznany termin (metoda), co widać nawet w nowo projektowanych szpitalach. Na świecie nie można dziś rozpocząć poważnej dyskusji dotyczącej wyposażenia szpitala pomijając wytyczne wynikające z metody projektowania opartego na dowodach. EBD skupia się na dwóch kierunkach. Pierwszy to projektowanie nowych szpitali według najnowszych zdobyczy wiedzy. Drugi to przystosowywanie już istniejących szpitali, co jest zdecydowanie większym wyzwaniem. Skupiając się tylko na małym wycinku ogromnego zagadnienia należy odnieść się do roli, jaką odgrywają meble w szpitalu. Najważniejszymi cechami mebli są trwałość i łatwość czyszczenia, czyli utrzymania na odpowiednim poziomie czystości mikrobiologicznej. Cechy te eliminują powierzchnie porowate i teksturowane. Powierzchnie materiałów, z których są wykonane meble do pomieszczeń medycznych powinny uniemożliwiać także rozwój mikroorganizmów. Inną istotną cechą jest też łatwość naprawy w celu przywrócenia stanu umożliwiającego dalsze użytkowanie. Powinny być także odporne na wilgoć i wodę, ze względu na bardziej prawdopodobny wzrost szkodliwych organizmów w środowisku mokrym i ciepłym. Powinny być pozbawione elementów wykonanych z materiałów organicznych, na przykład drewno lub powszechnie stosowana typowa płyta wiórowa (wyjątkowo nieodporna na wilgoć). Materiały takie jak metal i twarde tworzywa sztuczne w tym kompozyty, mniej sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów.

    W badaniach prowadzonych na potrzeby EBD wykazano, że materiały porowate oraz organiczne sprzyjają przetrwaniu mikroorganizmów. Także łączenia materiałów powinny być bezszwowe i bez trudnodostępnych miejsc. Udowodniono, że materiały zawierające „szwy” nawet po myciu i dezynfekcji mogą przechowywać patogeny. Prowadzone badania w tym zakresie oraz ścisła współpraca środowiska naukowego z producentami i dostawcami doprowadziły do powstania całego szeregu nowych materiałów spełniających kryteria. Wyniki analizy związanej z kontrolą zakażeń i zagrożeniami epidemiologicznymi jednoznacznie wskazują na rolę, jaką pełnią meble. Kontakt skóry ludzkiej z „zabrudzoną” powierzchnią mebli prowadzi do przeniesienia patogenów do innego środowiska i możliwość rozpowszechnienia infekcji. Wnioski z prowadzonych badań doprowadziły do znanego stwierdzenia dotyczącego mebli – „jeśli nie możesz ich wyczyścić to ich nie kupuj”. Dlatego tak ważnym jest, aby producent lub dostawca mebli medycznych „udowodnił”, że zastosowane materiały w jego meblach medycznych są bezpieczne. Aby pokazał, jaką przeprowadził analizę ryzyka. Aby wskazał jak należy je myć i dezynfekować, jakie do tego celu należy użyć środki i metody. Używając języka informatycznego, przy wyborze mebli i ich wykończeniu należy określić kompatybilność zastosowanych materiałów ze środkami stosowanymi do czyszczenia, detergentami i środkami dezynfekcyjnymi. Dostawca powinien też określić metody kontroli i określić sytuacje, kiedy meble nie nadają się już do dalszego użytkowania. W jaki sposób powinien to uczynić? Powinien przedstawić deklarację zgodności lub deklarację właściwości użytkowych, w których zawrze wszystkie poruszone powyżej kwestie. O tym jak wyglądaj powierzchnie mebli w badaniach według zasad EBD w następnym wpisie.

     

  • Meble medyczne - stosowane materiały

    Metoda EBD (Evidence Based Design) cechuje się podejściem procesowym. Oznacza to eliminację, dzięki dowodom (wiedzy), na etapie projektowania większości błędów. Podejście takie zabezpiecza interes szpitala czyniąc go podporządkowanym interesowi pacjenta. W modelowym rozwiązaniu interes szpitala i interes pacjenta stanowią układ synergiczny, sprawiając, że jest on szczególnie skuteczny i efektywny. Nasuwa się pytanie, jaki wpływ mają na ten układ meble i jakie czynniki są determinujące? W metodzie EBD zastosowanie znajduje, znana z zarządzania procesowego lista kontrolna (check-list). Składa się ona z 8-10 celów EBD i odpowiadających im około 30-50 cechom mebli. Dla przykładu dwa cele i odpowiadające im niektóre cechy mebli.

    Cel 1: zmniejszenie zanieczyszczeń powierzchni mebli zakażeniami (infekcjami) występującymi w środowisku szpitalnym (ochrony zdrowia).

    Cechy dla celu 1:

    a) powierzchnie łatwe do czyszczenia, bez połączeń powierzchniowych, punktowych, bez szwów,

    b) materiały tapicerek nieprzepuszczalne i nieporowate, łatwo zmywalne,

    c) gładkie powierzchnie, nieporowate, odporne na chemię.

    Cel 8: ekonomiczność inwestycji.

    Cechy dla celu 8:

    a) łatwa naprawialność, …

    c) naprawialność w miejscu użytkowania, …

    m) możliwość użytkowania mimo uszkodzenia.

    W dużym uproszczeniu dla celu 1 i cechy a) przeprowadzono dowód w postaci czyszczenia powierzchni. Oczywiście czyszczenia rozumianego, jako łatwość doprowadzenia powierzchni do stanu najwyższej czystości mikrobiologicznej wymaganej w danych warunkach. Założeniem jest zbadanie wilgociodporności i wodoodporności materiałów i rozwiązań wykorzystanych do produkcji mebli używanych w gabinecie zabiegowym izby przyjęć lub szpitalnym oddziale ratunkowym. Według planu higieny meble są myte i dezynfekowane raz dziennie i po każdym pacjencie w razie konieczności. Założono sumę czasów ekspozycji środka dezynfekcyjnego w ciągu doby na 1 godzinę. Przeprowadzone badania odpowiadają 6 latom intensywnego używania. W przeprowadzonym badaniu uwzględniono cel 8 z cechą m) – możliwość użytkowania mimo uszkodzenia.

    1. Płyta wiórowa  o gęstości 660 kg/m3 w profilu aluminiowym, pokryta melaminą. Połowa próbki zawiera zamknięty profil a druga częściowo zawierający szczelinę w połączeniu, typowa sytuacja w powstała w wyniku użytkowania.
    2. Płyta wiórowa 660 kg/m3 z oklejona PVC (wąskie obrzeże) pokryta melaminą.
    3. Wysokociśnieniowo prasowana płyta typu HDF o gęstości 1000 kg/m3 pokryta melaminą, bez zabezpieczenia wąskich obrzeży.
    4. Płyta fenolowa HPL z brązowym rdzeniem o gęstości 1400 kg/m3 pokryta laminatem HPL, bez zabezpieczania wąskich powierzchni.
    5. Płyta wiórowa 660 kg/m3 z oklejona PVC (wąskie obrzeże) pokryta laminatem HPL, często opisywana jako płyta meblowa HPL o grubości 20 mm.
    6. Płyta wiórowa 660 kg/m3 bez obrzeża, pokryta melaminą – sytuacja zasadniczo niedopuszczalna.
    7. Płyta fenolowa HPL z czarnym rdzeniem o gęstości 1500 kg/m3 pokryta laminatem HPL, bez zabezpieczania wąskich powierzchni.
    8. Szafka wykonana z płyty fenolowej HPL. Na jednej ścianie zastosowano wkręty powlekane ocynkiem z dalekiego wschodu (tanie wkręty). Z drugiej strony zastosowano wkręty przeznaczone do zastosowań w szpitalach. Szuflady wykonane na standardowych okuciach stosowanych we meblach kuchennych.
    Wyraźne „spuchnięcie” płyty, zmiana wymiarów.

    Zdjęcia próbek – kliknij

    Materiały badane jako próbki 4 i 7 umożliwiają pełne mycie i dezynfekcje. Nie ulegają uszkodzeniu i spełniają wymagane przez producentów minimalne czasy ekspozycji na powierzchniach dla środków dezynfekcyjnych. W badaniach udowodniono możliwość stosowania mebli zbudowanych z tych materiałów także po uszkodzeniu powierzchni. Materiały te nie tracą na właściwościach. Próbka nr 3 spełnia wymagania w niepełnym zakresie jednak możliwe jest określenie warunków dopuszczających je do użytkowania w meblach medycznych. Próbki nr 1, 2, 5 i 6 nie spełniły badanych cech dla celów 1 i 8. Nie powinny być zatem stosowane w meblach medycznych. Badanie nr 8 wykazało, że należy przeprowadzić analizę ryzyka dla wszystkich stosowanych materiałów i podzespołów. 

  • Meble medyczne - utrzymanie czystości

    Utrzymanie czystości mebli szpitalnych nie jest nowym problemem. Oczywiście czystość rozumianą, jako minimalną możliwą do uzyskania ilość patogenów na ocenianej powierzchni. Już w 1915 roku Stretton skarżył się, że „przy badaniu niektórych wzorów mebli szpitalnych można zauważyć, że producenci dopuścili załamania i wgłębienia, które działają jak pojemniki na brud i zarazki. Jest to trudne, a w niektórych przypadkach niemożliwe do ich oczyszczenia”.

    Porowatość niektórych materiałów i powierzchni meblowych oraz wynikająca z tego zdolność do skutecznej dezynfekcji stanowi kolejny kluczowy problem w zmniejszaniu „zbiorników” patogenów. W tym zakresie, stosując zasady EBD, jest bardzo wiele ciekawych badań. Lankford i wsp. (2006) oceniali cztery wzory mebli, tak zwanych medycznych dla szpitalnictwa i zalecane przez producenta środki „czyszczące” do powierzchni. Następnie zanieczyścili każdą powierzchnię enterococcią odporną na wankomycynę (VRE) i Pseudomonas aerunginos (PSAE) wykazującą narastający wzrost organizmu (silne zanieczyszczenie takie, że masa organizmu łączy się z jednym wzrostem) w ciągu 5 minut.  Bez czyszczenia powierzchniowego mierzono wzrost ponownie w ciągu 24 godzin, 72 godzin i 7 dni, a następnie ponownie po zastosowaniu zalecanych przez producenta środków dezynfekcyjnych i metod. Wyniki były zaskakujące. Oryginalna tabela.

    Jak widać nie tylko każdy materiał wymaga innej metody dezynfekcji i czyszczenia, ale zalecane metody nie eliminują równomiernie patogenów. Ciekawe też są badania Noskina i wsp. (2000). Stwierdzili, że poduszki z tkaniną stanowią zbiornik VRE i zalecają, aby preferowane tapicerki i tkaniny w szpitalu były „łatwe do czyszczenia, z nieporowatych materiałów”. Weber i jego zespół (2010) zbadali trzy nowe patogeny HAI, często związane z pracownikami szpitala w pomieszczeniu obecne w salach zakaźnych- norovirus, Clostridium difficile (c. Diff) i gatunki Acinetobacter, stwierdzając, że wszystkie trzy patogeny przetrwały przez dłuższy okres czasu.

    Poza odpowiednimi środkami chemicznymi w dzisiejszej służbie zdrowia istotnym elementem jest przestrzeganie procedur wykonawczych. Stosowanie coraz silniejszych środków dezynfekujących prowadzi do szybszego mutowania patogenów i ich uodpornienia. Tę walkę z kulturami mikrobiologicznymi ludzie powoli przegrywają. Przypadek NEW DELHI i sposób postępowania jest dobitnym dowodem. U źródła większości nieporozumień leży niezrozumienie celu mycia. Wynika to z samej definicji mycia, która w chemii, fizyce, farmacji, przemyśle spożywczym, medycynie czy w życiu codziennym jest zawsze taka sama. Otóż, mycie polega na utworzeniu emulsji z substancji polarnej (wody) i niepolarnej więc nierozpuszczalnej w wodzie (cząstki brudu zlepione substancjami typu tłuszcze, oleje i inne substancje organiczne w tym biofilmy). Osiąga się to przez użycie płynnej postaci środka myjącego. Głównym zadaniem środka myjącego (rozpuszczalnika) jest pokonanie bariery napięcia powierzchniowego. Skuteczne mycie może nastąpić poprzez całkowite zwilżenie (zamoczenie) mytej powierzchni. W wyniku mycia następuje przekazanie zanieczyszczeń do cieczy, z której nie mogą się w prosty sposób uwolnić. Do pokonania napięcia powierzchniowego należy używać zmiękczaczy (mydło, detergenty lub surfaktanty). Po usunięciu zanieczyszczeń należy dokonać płukania mytej powierzchni czyli odprowadzić w sposób grawitacyjny lub podciśnieniowy zanieczyszczenia. Niejednokrotnie w procesie mycia należy też mechanicznie usunąć tworzący się biofilm. Dopiero umytą powierzchnię należy zdezynfekować.  Tylko przestrzeganie reżimu sanitarnego, mycie i dezynfekcja oferuje sukces. Każdy inny skrót to porażka. Zwrócenia uwagi wymaga przy tym fakt, że czasy ekspozycji środków dezynfekcyjnych przy niektórych kulturach mikrobiologicznych mierzy się w dziesiątkach minut.